USLŪB DAKWAH DALAM DĪWĀN IMAM SHĀFIᶜĪ
Abstract
Kajian ini bertujuan mengenal pasti uslub dakwah yang terdapat dalam puisi Imam Shāfi’ī, salah seorang ulama dan dāᶜi yang masyhur pada kurun kedua hijrah. Kesarjanaan beliau meliputi bidang fiqah, usul fiqah dan bahasa Arab. Meskipun begitu masyarakat lebih mengenali beliau selaku seorang faqih berbanding pemuisi. Beliau gigih berdakwah memberi kefahaman kepada umat Islam melalui lisan dan tulisan. Puisi beliau harus diketengahkan sebagai satu bentuk kajian kerana kebolehan beliau mengintegrasikan antara nilai dakwah dan sastera. Sebahagian besar isi kandungan puisi beliau soal moral, nasihat dan keadaan masyarakatnya pada zaman tersebut. Kajian ini menggunakan metode kualitatif dengan menjadikan analisis kandungan sebagai reka bentuk kajian. Bait-bait puisi yang terkandung dalam Dīwān Imam Shāfi’ī dianalisis untuk mengenal pasti uslub dakwah yang terkandung dalamnya. Hasil kajian ini mendapati antara uslub dakwah yang terdapat dalam puisi beliau ialah uslub jenaka, mengelak berdebat dengan safih, berdebat dengan sopan dan membalas keburukan dengan keburukan.
References
Al-Quran
Abdul Ghafar Hj Don, Syabuddin Gadai & Ahmad Redzuwan Mohd.Yunus. 2011. Dakwah bersepadu : model dakwah alternatif menghadapi budaya hedonisme. Jurnal al-Hikmah 3.
http://spaj.ukm.my/jalhikmah/index.php/jalhikmah/article/view/3/p df.
Ali Hamsa. 2012. Draf Ucapan Ketua Setiausaha Negara. 2.
http://www.mot.gov.my/my/Newsroom/UcapanKSN/Ucapan KSN
Sempena Program Bicara Merdeka dan Sesi Bersama KSN Oleh BTN.pdf.
Almaᶜī, Zāhir ᶜAwwāḍ. t.th. Manāhij Al-Jadal Fi Al-Quran Al-Karīm. Beirut: Dār al-Kitāb al-ᶜArabī.
Anggun Resdasari Prasetyo & Harlina Nurtjahjanti. 2012. Pengaruh penerapan terapi tawa terhadap penurunan tingkat stres kerja pada pegawai kereta api. Diponegoro University E-Journal Access 11(115-130). http://core.ac.uk/download/pdf/11737248.pdf.
Aṣbahānī, Ahmad ᶜAbdullah. 1974. Ḥilyah Al-Awliyā’. Kaherah: Al-Saᶜādah.
Bahjat, Munjid Musṭafā. 1999. Dīwān Al-Shāfiᶜi. Damsyik: Dār al-Qalam.
Bawārdī, Misfir ᶜAbdullah. t.th. Usus al-daᶜwah fi surah ibrāhīm ᶜalayhi al-salām. Universiti Imam Muhammad bin Saᶜūd.
Bukhārī, Muhammad Ismāᶜīl. 2001. Ṣaḥīḥ Al-Bukhārī. Beirut: Dār al-Tawq al-Najāt.
ᶜAwdah, Sulayman Fahd. t.th. Shahr al-Ḥilm.
http://islamtoday.net/nawafeth/services/saveart-28-6423.htm.
ᶜUbaydāt, Maḥmūd Sālim. 1990. Asālīb Fi Al-Waᶜẓ Wa Al-Irshād. Amman: Maktabah al-Risālah al-Ḥadīthah.
Dhahabī, Muhammad Ahmad. 2006. Siyar Aᶜlām Al-Nubalā’. Kaherah: Dār al-Hadīth.
Fayyūmī, Saᶜīd. 2006. Al-ṣūrah al-fanniyyah fi shiᶜr al-imām al-shāfiᶜī. Majallah Jāmiᶜah al-Quds al-Maftūhaḥ 7.
http://www.qou.edu/arabic/magazine/issued7/research7.pdf.
Ḥamawī, Yāqūt ᶜAbdullah. 1993. Muᶜjam Al-Udabā’. Beirut: Dār al-Gharb al-Islāmī.
Haryati Adni & Tengku Ghani T. Jusoh. 2013. Idea- idea pendidikan dalam syair imam al-shāfiᶜī. The Journal Of Al-Hikmah 5 49–59.
http://spaj.ukm.my/jalhikmah/jalhikmah/article/view/31/31.
Ibn ᶜAbd al-Barr, Yūsuf ᶜAbdullah. 1989. Adab Al-Mujālasah. Mesir: Dār al-Ṣaḥābah.
Ibn ᶜAsākir, ᶜAlī al-Hasan. 1995. Tārīkh Dimashq. Beirut: Dār al-Fikr.
Ibn Manẓūr, Muhammad Mukarram. 1993. Lisān Al-ᶜArab. Beirut: Dār Sādir.
Ibn Rajab al-Ḥanbalī, ᶜAbd al-Raḥmān Ahmad. 2001. Jāmiᶜ Al-ᶜUlūm Wa Al-Ḥikam. Shuᶜayb Al-Arnauṭ (pnyt.). Beirut: Muassasah al-Risālah.
Ibn Rashīq, al-Ḥasan ibn Rashīq. 1981. Al-ᶜUmdah. Beirut: Dār al-Jīl.
Ismail Hamad. 2012. Komunikasi Pendekatan Islam. 7.
http://www.icu.gov.my/pdf/artikel/book_review_komunikasi_islam.pdf.
Kāmil, ᶜUmar ᶜAbdullah. t.th. Ādāb Al-Ḥiwār Wa Qawāᶜid Al-Ikhtilāf. Arab Saudi: Kementerian Wakaf.
Miṣrī, Muhammad Ḥusayn. t.th. Al-Ukhuwwah Ayyuhā Al-Ikhwah. Kaherah: Al-Maktabah al-Islamiyyah.
Muhammad Ḥusayn Yaᶜqūb. 2002. Munṭalaqāt Ṭalib Al-ᶜIlm. Kaherah: Al-Maktab al-Islāmī.
Munāwī, ᶜAbd al-Raūf Tāj al-ᶜĀrifīn. 1970. Fayḍ Al-Qadīr. Beirut: Dār al-Maᶜrifah.
Najidah Zakariya & Abu Dardaa Mohamad. 2013. Media sebagai wasilah dakwah. Jurnal al-Hikmah 5 92–99.
http://spaj.ukm.my/jalhikmah/jalhikmah/article/view/35/35.
Nāṣir, Maymūnah. 2012. Al-Tasāmuḥ Maẓāhiruhu Wa Āthāruhu.
http://www.alukah.net/social/0/42727/.
Qaraḍāwī, Yusuf ᶜAbdullah. 2015. Man al-Khiyanah? http://www.qaradawi.net/new/articles/8104-2015-08-08-14-08-00 (September 1, 2015).
Saᶜdī, ᶜAbd ᶜal-Raḥmān Nāṣir. 2000. Taysīr Al-Karīm Al-Raḥmān. Beirut: Muassasah al-Risālah.
Safārīnī, Muhammad Ahmad. 1993. Ghidhā’ Al-Albāb. Mesir: Muassasah Qurṭubah.
Ṣanᶜānī, Muhammad Ismāᶜīl. 2011. Al-Tanwīr Sharḥ Al-Jāmiᶜal-Ṣaghīr. Riyadh: Dar al-Salam.
Sayyid, Hikmat Ṣāliḥ. 1984. Dirāsah Fanniyyah Fi Shᶜir Al-Shāfiᶜī. Beirut: ᶜĀlam al-Kutub.
Shaykhū, Rizqullah Yusuf. t.th. Majānī Al-Adab. Beirut: Maṭbaᶜah al-Ābā’al-Yasūᶜiyīn.
Shitaywī, Ahmad Ahmad. 2003. Diwan Al-Imām Shāfiᶜī. Mesir: Dār al-Ghadd al-Jadīd.
Sunaydī, Ibrāhīm ᶜAbd al-Karīm. 2009. Al-ḥiwār wa al-mināẓarah fī al-islām aḥmad dīdāt namudhazajan fī al-ᶜaṣr al-ḥadīth. Jāmiᶜah Umm al-Qurā Li al-Dirāsāt al-Islāmiyah 46.
Thaᶜālabī, ᶜAbdullah Muhammad. 1992. Al-Iᶜjāz Wa Al-Ījāz. Beirut: Dār al-Nafāis.
Try Abriansyah Arif. 2013. Komitmen dengan pemaafan dalam hubungan persahabatan. Jurnal Online Psikolog 1(2) 414–29.
http://ejournal.umm.ac.id/index.php/jop/article/viewFile/1648/1744.
Wāil Ḥafiẓ Khalaf. t.th. Waṣāyā Al-Ābā’ Li Al-Abnā’. Mesir: Dār Ibn al-Qayyim.
Zikmal Fuad & Ahmad Ato’ Mokhtar. 2014. Pendekatan bahasa dalam dakwah: satu sorotan ringkas. Dlm. International Research Management and Innovation Conference, http://rmc.kuis.edu.my/irmic/wp-content/uploads/2014/12/045-PENDEKATAN-BAHASA-DALAM-DAKWAH.pdf.
Zulkefli bin Aini, Abd Hakim Mohad, Rosmawati Mohamad Rasit, Muhammad Faisal Asha`ari, Siti Rugayah Tibek, Muhammad Adib Samsudin, Salasiah Hanin Hamjah, Ahmad Irdha Mokhtar & S. Salahudin Suyurno. 2014. Komunikasi dakwah antara budaya dalam masyarakat majmuk di sabah. Dlm. Anuar Puteh & Ahmad Irdha Mokhtar (pnyt.). Seminar Antarabangsa Dakwah & Etnik 2014; Dakwah & Etnik: Perspektif Multi-disiplin2,
Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution License that allows others to share the work with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in this journal.